کد مطلب:95502 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:210

خطبه 005-پس از رحلت رسول خدا












[صفحه 32]

در رحلت رسول خدا ای مردم فتنه ها و افكار مسموم و فسادانگیز را با اتحاد و اتفاق از دریای عمیق فتنه و فساد درهم فرو ریزید راه سلامت پیش گیرید و از راه مخالفت باز گردید. تا از ورطه هلاك جان سالم بدر بردید. شكیبایی كنید در راه انس و الفت و رافت گام بردارید. تاج خودستایی و سركشی و تمرد و عصیان را از سر فروافكنید چون كسی رستگار می شود كه با بال خود پرواز كند و یا گردن بر پیشگاه حق بگذارد. كسی كه در راه سلم و صلح نهضتی برانگیزد رستگار و پیروز می گردد و كسی كه از فتنه ها و حوادث دوری جوید، آرامش و راحتی می یابد. كسی كه میوه نارسیده را می چیند، مانند كسی است كه در زمین دیگری زراعت كند دانه در ملك غیرافشاندن و حاصل شیرین خواستن، نابخردی است... من اگر بگویم به خلافت رغبت دارم، می گویند حریص امر خلافت است اگر ساكت بنشینم و صبوری كنم می گویند از مرگ می هراسد. هیهات از این سخن كه می گویند علی طالب ریاست است. و یا از مرگ اندیشه كند مرگ من همان كسی نیستم كه در عرصه جنگ یكه تاز میدان بوده ام. مگر من همان نیستم كه در دریای پر هول و هراسی غوطه ور بودم و سرافراز و سربلند از میان امواج سر برمی داشتم؟ با این همه مهلك

ه ها چه باك از مرگ دارم. من از ترس مرگ خاموش نیستم، بلكه حقیقتی كه بر دیگران پوشیده است مرا به صبوری كشانیده است. در سینه من علمی پرتو افكن است كه آینده را بر من می نمایاند من اگر از آینده با شما بگویم و اگر دانش خود را با شما در میان نهم مضطرب خواهید شد و از پریشانی چون ریسمانی در عمق تاریك چاه بر خود خواهید لرزید.


صفحه 32.